سیستم فدرال رزرو به عنوان بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا مسئولیت هدایت سیاست های پولی کشور را بر عهده دارد.
این سیاست ها بر نرخ بهره و سایر متغییرهای اقتصادی تاثیر می گذارد.
بنابراین مشارکت کنندگان در بازارهای مالی به دقت خط مشی ها و سیاست های پولی را پایش می کنند.
برای آنها شناخت نحوه تاثیر عملکرد فدرال رزرو بر قیمت اوراق بهادار حائز اهمیت است تا بتوانند سبد معاملاتی خود را در واکنش به سیاست ها مدیریت کنند.
اولین بانک مرکزی ایالات متحده در سال 1791 برای نظارت بر بانکداری تجاری و تلاش برای حفظ یک اقتصاد باثبات تاسیس شد.
چون اساسنامه 20 ساله آن توسط مجلس مورد تجدیدنظر قرار نگرفت اولین بانک در سال 1811 منحل شد.
یک انتقاد عمده بر این بانک آن بود که مانع توسعه نظام بانکداری و رشد اقتصادی می شد.
با این حال با خاتمه کار آن، اطمینان عمومی در نظام بانکداری کاهش یافت.
در سال 1816 دومین بانک مرکزی تاسیس و از آنجا که اساسنامه 20 ساله آن توسط مجلس مورد تجدید نظر قرار نگرفت در سال 1836 منحل شد.
در آخرین دهه قرن نوزدهم و اوایل قرن 20 ایالات متحده دچار چندین شکست بانکی شد که این امر باعث محدود شدن کسب و کار و اختلافات دیگر در اقتصاد این کشور شد.
بانکداری برای اکثر موارد در این دوره غیر منظم بود
این امر همراه با ناتوانی سیستم در ارائه نقدینگی کافی برای موسسات سپرده گذاری در زمان بحران باعث شد بسیاری از بانک ها از پس تقاضای بدهی سپرده بر نیایند
در طول رکود اقتصادی بزرگ دهه 1930 بیش از ده هزار بانک به دلیل عدم نقدینگی ورشکست شدند.
در پاسخ به این مشکل و سایر مشکلات در سیستم، کنگره آمریکا قانونی فدرالی تصویب کرد که به ایجاد بانک مرکزی فدرال رزرو منجر شد.
تصویب قانون فدرال رزرو به منظور تاسیس بانک برای:
این امر در 23 دسامبر 1913 توسط رئیس جمهور وقت جناب ویلسون به قانون تبدیل شد.
در این قانون زمینه ها برای پیدایش سیستم فدرال رزرو آمریکا فراهم آمده است
اگر چه در درجه اول به عنوان ابزاری برای حصول اطمینان کوتاه مدت از کفایت مالی سیستم بانکی آمریکا ایجاد شده بود
اما به زودی مشخص شد که این قانون پیامدهای بسیار سریع تری از طریق عبور یک سری قوانین دیگر را دارد از جمله:
با تغییرات و به روزرسانی قانون فدرال رزرو مصوب سال 1913، نقش سیستم فدرال رزرو به طور چشمگیری از طرح اولیه آن توسعه یافته تر شده است.
بانک مرکزی هم اکنون اختیارات خود را به قرار زیر تعریف می کند:
این هیئت از هفت عضو تشکیل شده که دفاتر در واشنگتن دارند.
هر عضو توسط رئیس جمهور آمریکا برای یک دوره 14 ساله غیر قابل تمدید انتخاب و توسط سنا تایید می گردد.
این دوره طولانی فشار سیاسی به هیات فرمانداران را کاهش می دهد و توسعه سیاست هایی را ترغیب می نماید که در بلندمدت به نفع اقتصاد این کشور است.
این دوره ها به گونه ای تنظیم می کنند که در هر دو سال، دوره یک نفر به پایان می رسد.
یکی از هفت هیات فرمانداران توسط رئیس جمهور برای یک دوره چهار ساله که قابل تمدید است، به عنوان رئیس فدرال رزرو انتخاب می شود
دو نقش اصلی این هیات:
فدرال رزرو بر بانک های تجاری عضو و شرکت های هلدینگ بانکی نظارت و اعمال مقررات می کند
عملیات 12 بانک فدرال را تحت نر قرار می دهد که به نهادهای سپرده پذیر خدمت می دهند
بر بانک های تجاری نظارت خاص می کنند. همچنین نقراتی برای تامین مالی تعیین می کند.
هیات فرمانداران در گذشته مسئول تعیین حداکثر نرخ های بهره برای سپرده های بانکی بود
اما این محدودیت ها به موجب قانون مقررات زدایی از نهادهای سپرده پذیر و قانون کنترل پول سال 1980 تا 1986 به طور کامل برچیده شد.
این هیات به مشارکت در نظارت بر بانک های عضو و اعمال کنترل های اعتباری مثل پیش پرداخت قانونی ادامه داد.
پیش پرداخت قانونی درصدی از خرید اوراق بهادار که باید از طریق وجوه غیر استقراضی پرداخت شود گفته می شود
نتیجه اینکه این هیات بر دو ابزار سیاست پولی کنترل مستقیم دارد:
هر تغییر در نرخ تنزیل یا اندوخته قانونی می تواند سطح عرضه پول را تحت تاثیر قرار دهد
که این هیات می تواند با مشارکت در تصمیمات کمیته بازار آزاد فدرال، عرضه پول را کنترل کند.
سه کمیته وجود دارد که توصیه های لازم در مورد مسائل مربوط به سیاست های پولی را به هیات فرمانداران می کنند:
به منظور حصول اطمینان از اینکه نیازهای نهادهای صرفه جویی در سیستم فدرال رزرو برطرف می شود، مجلس شورای موسسات صرفه جویی شکل گرفت.
این شورا 3 بار در سال در واشنگتن نشست دارد و متشکل از نماینده موسسات پس انداز وام، بانک های پس انداز مشترک و اتحادیه های اعتباری می باشد.
اعضا برای دوره 2 ساله توسط هیات فرمانداران منصوب می شوند.
بانک های فدرال رزرو منطقه ای نیز از سیستم کمیته های مشورتی برای ارئه اظهار نظرهای خاص در مورد مسائل مهم منطقه ای استفاده می کنند
هر یک از بانک های منطقه ای کمیته مشورتی خود را تاسیس می کنند.
برخی از کمیته های مهم تر در مورد موضوعاتی از جمله کشاورزی، کسب و کار کوچک و نیروی کار اطلاعات به روزی را ارائه می دهند.
هر یک از بانک های فدرال رزرو منطقه ای دارای هیات مدیره ای متشکل از سه کلاس A B C مدیران می باشد که کلاً 9 عضو دارد.
همه مدیران باید خارج از سیستم بانک فدرال رزرو باشند، به این معنی که آنها نباید در حال حاضر در استخدام بانک فدرال رزرو باشند.
مدیران کلاس A و B توسط بانک های تجاری منطقه ای که به آن تعلق دارند، انتخاب می شوند و هیات فرمانداران واشنگتن مدیران کلاس C را منصوب می کنند.
مدیران کلاس A نمایندگی بانک های تجاری را برعهده دارند
در حالیکه مدیران کلاس B و C نماینده منافع عمومی هستند.
هیات مدیران هر بانک مرکزی منطقه ای یک رئیس و یک معاون رئیس را کاندیدا می کنند و این نامزدها باید توسط هیات فرمانداران تایید شوند.
بانک منطقه ای فدرال رزرو نیویورک، مهمترین بانک تلقی می شود زیرا بسیاری از بانک های بزرگ در این ناحیه واقع شده اند.
بانک های تجاری که عضو فدرال رزرو می شوند باید سهام بانک منطقه ای فدرال رزرو خود را خریداری کنند.
این سهم در بازار ثانویه دادوستد نمی شود و حداکثر 6% سود سهام سالانه می پردازد.
مسئولیت اصلی بانک مرکزی منطقه ای، ارائه اطلاعات منطقه خاص به هیات فرمانداران می باشد.
این اطلاعات توسط کمیته بازار آزاد فدرال و هیات فرمانداران برای برنامه ریزی در مورد تصمیم گیری های سیاست های پولی مورد استفاده قرار می گیرد.
همچنین انتظار می رود که هیات مدیره هر بانک مرکزی، نرخ بهره را توصیه کند.
بانک های تجاری اگر ویژگی های مورد نظر هیات فرمانداران را داشته باشند، می توانند عضو فدرال رزرو شوند.
تمام بانک های ملی (که از مقام پولی کشور مجوز دارند) باید عضو شوند اما لازم نیست سایر بانک ها که از ایالت متبوع خود مجوز گرفته اند عضو باشند.
در حال حاضر حدود 35 درصد از کل بانک ها، عضو هستند که حدود 70 درصد کل سپرده بانکی را در اختیار دارند.
بانک های فدرال رزرو منطقه ای خلاصه ای از شرایط اقتصادی منطقه خود را در آنچه که در اصل به عنوان کتاب قرمز شناخته می شود، چاپ می کنند.
این کتاب برای استفاده توسط هیات فرمانداران فدرال رزرو طراحی می شد و برای عموم در نظر گرفته نشده بود.
با این حال در سال 1983 اطلاعات موجود در کتاب قرمز در دسترس عموم قرار گرفت.
این گزارش به عنوان نشانی از تغییر در سیاست به رنگ های مختلفی به چاپ رسید و در حال حاضر به عنوان کتاب خاکستری ( بژ بوک ) شناخته می شود.
کتاب بژ دو هفته قبل از هر یک از هشت نشست سالانه کمیته بازار آزادا فدرال منتشر می شود.
هر یک از بانک های فدرال اطلاعات ورودی شرایط اقتصادی منطقه ای خود را تهیه می کنند و این اطلاعات در این کتاب خلاصه و نتیجه گیری می شود.
کمیته بازار آزاد به اختصار FOMC از هفت عضو هیات فرمانداران به همراه روسای 5 بانک منطقه ای فدرال تشکیل شده است.
معمولاً روسای سایر 7 بانک منطقه ای فدرال نیز در FOMC شرکت می کنند اما حق رای ندارند.
رئیس هیات فرمانداران به عنوان رئیس FOMC در جلسات شرکت می کند. این کمیته در سال 1933 تشکیل شده و مدت ریاست بر آن 4 سال می باشد
هدف اصلی FOMC ارتقا اشتغال، رشد اقتصادی و ثبات قیمت ها هست
که دستیابی به این اهداف موجب تثبیت بازارهای مالی، نرخ های بهره و ارزش ارز خارجی می شود.
از آنجا که ممکن است FOMC نتواند همزمان به همه اهداف اصلی خود دست یابد ممکن است بر حل مسائل خاص اقتصادی متمرکز شود.
FOMC می کوشد تا از طریق کنترل عرضه پول، به اهداف خود دست یابد
جلسات این کمیته تقریباً هر شش هفته یکبار تشکیل می شود تا شرایط اقتصادی و جلوگیری از شرایط نامطلوب احتمالی تعیین گردد.
با استفاده از آمارهای موجود، کمیته به منظور اتخاذ تصمیمات در مورد سیاست های پولی، متغییرهای کلان مانند تورم و نرخ بیکاری، شرایط اقتصادی آمریکا بررسی می کنند.
سپس اعضا نگرانی های اصلی خود درباره اقتصاد امریکا را مورد بحث قرار می دهند.
ارسال دیدگاه
Δ